Αφού βαρεθήκαμε να κινούμαστε στην εθνική, αποφασίσαμε να βγούμε νωρίτερα και να φτάσουμε στο Λουτράκι και, πιο συγκεκριμένα, στην Περαχώρα, μέσα από το Σχίνο του Αλεποχωρίου. Όσοι έχετε κάνει αυτήν τη διαδρομή θα με καταλάβετε. Υπέροχη θέαν σε όλη τη διάρκεια, ενώ ως οδηγός είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω ότι το Navara θα κινηθεί με άνεση και σε σφιχτή διαδρομή, με συνεχείς στροφές και όχι και τόσο άπλα. Ο οδηγός κάθεται πανοραμικά, έχοντας πλήρη επίγνωση των τεκταινόμενων του δρόμου, αφαιρώντας του έτσι το άγχος ότι οδηγεί ένα... θηρίο. Έπειτα από 40 λεπτά επαρχιακής διαδρομής (το τιμόνι δεν μας ενθουσίασε από την πληροφόρηση, αλλά κάτι απόλυτα αναμενόμενο για την κατηγορία) προσεγγίσαμε την Περαχώρα και ακολουθήσαμε το ανηφορικό κομμάτι προς τη Μυλοκοπή. Μετά από 15 λεπτά οδήγησηςν βρεθήκαμε στο κακοτράχαλο κομμάτι που εκεί το Navara έδειξε για τι είναι φτιαγμένο.
