της Γιώτας Μπάγκα, Πολιτεύτριας Κορινθίας Ν.Δ., υποψήφιας Περιφερειακής Συμβούλου με τον Πέτρο Τατούλη
Την προσεχή Κυριακή 2 Ιουνίου, οι πολίτες της Πελοποννήσου θα
κληθούμε να αποφασίσουμε ποιον Περιφερειάρχη θέλουμε, για τα επόμενα χρόνια, στο
τιμόνι, όχι μόνο της Πελοποννήσου, αλλά και κάθε νομού ξεχωριστά. Η επιλογή αυτή
έχει να κάνει, όχι μόνο με δύο εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες, με διακριτά
χαρακτηριστικά, αλλά και με δύο στάσεις πολιτικής, κι αυτές με διακριτά τα
χαρακτηριστικά τους. Η μία είναι μια πολιτική που έχει να κάνει με το γόητρο,
με επικοινωνιακές πολιτικές που θέλουν να στείλουν μηνύματα, ένθεν κακείθεν, με
την ανάγκη να βαφεί ο χάρτης της πατρίδας μας. Η άλλη - ο Πέτρος Τατούλης - είναι μια επιλογή που εδράζεται, ξεκάθαρα, στην
Πελοπόννησο, στις αυτοδιοικητικές
πρακτικές, στην ανάγκη σταθερότητας και συνεννόησης των πολιτών, στην ελευθερία
σκέψης και στην ελευθερία λήψης αποφάσεων, για το πώς πρέπει να ασκείται η
αυτοδιοίκηση. Η πρώτη έχει ξεκάθαρα όρια. Η δεύτερη αγκαλιάζει όλους. Η πρώτη
είναι αυστηρή, διεκπεραιωτική. Η δεύτερη βαθιά ανθρώπινη. Η πρώτη είναι
απρόσωπη κι απόμακρη. Η δεύτερη γνωρίζει το όνομά σου. Η πρώτη έχει ερείσματα.
Η δεύτερη δεν τα χρειάζεται, γιατί
στηρίγματά της είναι οι άνθρωποι της Πελοποννήσου. Η πρώτη στηρίχθηκε και
στήριξε κομματικά στελέχη. Η δεύτερη αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους, με κοινό
παρονομαστή την αγάπη για τον τόπο τους, χωρίς πρόσημα, χωρίς χρώματα, χωρίς
δεσμεύσεις, χωρίς επιταγές που πρέπει να εξοφληθούν, άμα τη νίκη… Η πρώτη
κραυγάζει. Η δεύτερη οραματίζεται. Η πρώτη καταγγέλλει. Η δεύτερη αισιοδοξεί.
Και πιστεύει… Πιστεύει στον εαυτό της, πιστεύει στο έργο της, πιστεύει στους
ανθρώπους της, πιστεύει στους πολίτες, τους ελευθερόφρονες Νεοδημοκράτες, τους προοδευτικούς, τους ανένταχτους…
Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να βάψουμε το χάρτη μπλε. Το χάρτη
τον έβαψαν μπλε οι Ευρωεκλογές. Δεν χρειάζεται επιπλέον επιβεβαίωση… Ειδικά, όσων η καρδιά είναι βαμμένη μπλε κι όχι μόνο τώρα, αλλά από τα δύσκολα χρόνια…
Δεν χρειάζεται να αποδείξουμε την αγάπη για το κόμμα μας, αλλά την αγάπη για
τον τόπο μας, γιατί ο τόπος μας υπάρχει, εδώ πριν από τα κόμματα και θα υπάρχει
και μετά από αυτά…
Την Κυριακή
έχουμε ραντεβού με την Ιστορία. Την Κυριακή πρέπει να δείξουμε, από τι
υλικό είμαστε φτιαγμένοι. Είμαστε άραγε ελεύθεροι, είμαστε ασυμβίβαστοι,
είμαστε αγωνιστές; Θέλουμε να πάρουμε τη μοίρα του τόπου μας στα δικά μας χέρια
ή θα κάνουμε απευθείας ανάθεση;
