Όπως διαβάσατε στο loutraki247 (ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ), κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, συζητήθηκε, εκτός ημερήσιας διάταξης, το θέμα της φοίτησης 188 παιδιών προσφύγων, σε σχολεία του Δήμου μας. Διατυπώθηκαν έντονες αντιδράσεις από πολλούς δημοτικούς συμβούλους, οι οποίοι δήλωσαν κατηγορηματικά αντίθετοι, παρότι δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ρατσιστές.
Μεταξύ αυτών ήταν και η Μ. Πρωτοπαππά, η οποία ανέφερε ότι το θέμα έπρεπε να έχει συζητηθεί στο συμβούλιο της Δημοτικής Ενότητας Αγίων Θεοδώρων. Στη συνέχεια, γνωστοποίησε εγκύκλιο της υφυπουργού Παιδείας, με την οποία παρέχεται η δυνατότητα να δημιουργηθούν τάξεις υποδοχής, μέσα στις δομές φιλοξενίας ή σε άλλους χώρους, για τους οποίους μπορεί να υπάρξει σχετική χρηματοδότηση.
Τελειώνοντας, δήλωσε τα εξής:
«Εμείς, ως παράταξη, προτείνουμε να μορφωθούν μέσα στη δομή φιλοξενίας ή σε κάποιους χώρους, εκτός των σχολικών συγκροτημάτων, σε κάποιες αίθουσες, σε κάποια λυόμενα, σε κάποια κοντέινερ. Είμαστε αντίθετοι όσον αφορά μέσα στα σχολεία.
Πρέπει να ηρεμήσουμε την περιοχή. Να ηρεμήσουμε τους γονείς και τα παιδιά.»
Η συγκεκριμένη τοποθέτηση προκάλεσε την έντονη αντίδραση του ανεξάρτητου, πλέον, δημοτικού συμβούλου, Γ. Κοντού, ο οποίος ανέφερε τα εξής:
«Άκουσα, πολλές φορές, το «μη μας πούνε ρατσιστές». Σας πληροφορώ ότι δίνουμε τη μεγαλύτερη ντροπή να μας πούνε ρατσιστές. Δεν εξιλεωνόμαστε, όταν λέμε: «Μακριά από μας ο ρατσισμός». Καταρχήν, υπάρχει το επίσημο κράτος. Εάν το επίσημο κράτος έχει αποφασίσει κάτι, αυτό θα ακολουθήσουμε κι εμείς. Και τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις - «να μην πάνε τα παιδιά μας», αυτά που έχω ακούσει, ένας σωρός μπούρδες εδώ μέσα - ξεχάστε τις. Μήπως έχετε ξεχάσει τους Έλληνες, όταν έφευγαν παράνομοι μετανάστες, να πάνε στην Αμερική και σε όλον τον κόσμο; Δεν τους έκλεισαν σε καμιά δομή. Τους έκλεισαν, προσωρινά, για ένα μήνα, για θέματα υγείας. Και καθόμαστε εμείς και μιλάμε για παιδιά.
Συγχαίρω τον κ. Ζερβό, για τη στάση του (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ, ΕΔΩ). Και καθόμαστε εμείς και έχουμε γίνει κριτές ψυχών μικρών παιδιών. Δεν είμαστε το παν, εδώ, σ’ αυτήν την κοινωνία που ζούμε. Πρέπει να σοβαρευτούμε.
Και επειδή, εδώ, ακούστηκαν τα επαγγέλματα του ενός και του άλλου, θα ήθελα, επίσης, να πω το εξής: Ένας εκπαιδευτικός, κα Πρωτοπαππά, ξέρετε πώς βγαίνει μπροστά; Εάν είναι πνευματικός καθοδηγητής, δάσκαλος. Μιλάμε για παιδικές ψυχές. Οι οποίες μπορεί να μείνουν στην πατρίδα μας και θα μείνουν, γιατί γηράσκει η Ευρώπη και το ξέρουν οι πάντες. Και μιλάμε να διώξουμε τα παιδιά, να τα πάμε κάπου αλλού. «Νταχάου» θέλετε να κάνουμε; Είναι ντροπή να τα λέμε αυτά, μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Και περίμενα, από μια εκπαιδευτικό, να μιλήσει υπεύθυνα και ωραία και να είναι με το μέρος των παιδιών.
Δεν υπάρχουν τα παιδιά τα δικά μας και τα παιδιά τα ξένα. Από την οικογένειά μου, έχω μετανάστες στο εξωτερικό, και γνωρίζω. Ποτέ δεν έβαλαν τα παιδιά σε ξεχωριστά σχολεία. Ας μας γίνει ένα μάθημα αυτό. Δεν είμαστε εμείς η Αρία Φυλή.
Παιδιά είναι. Λες και τα παιδιά μας είναι άγια εδώ, ζούμε σε μια ιδεατή κοινωνία και όλα τα κακά τα φέρνουν οι πρόσφυγες.»
